Pension moorden in Anjum

In de voortuin van een pension in Anjum wordt in de nacht van 24 op 25 december 1997 het lichaam van Louw de Jong gevonden. Het is in plastic gewikkeld en naast hem is een gat gegraven. Later, dankzij tips van twee getuigen, wordt er nog een lichaam opgegraven: dat van Herman Sonnemans.

De eigenaresse van het pension, Marianne van der E., wordt veroordeeld voor beide moorden. Het pension krijgt al snel de bijnaam ‘horrorpension’ en Marianne wordt ‘de heks van Anjum’ genoemd. Zelf houdt ze vol dat ze onschuldig is.

Een week voordat de lichamen werden ontdekt, werd er op de zolder van de schuur bij het pension een hennepkwekerij opgerold. Twee mannen, Ernst en Jaap, worden daarvoor veroordeeld. Marianne zegt dat ze van niets wist.

Door de vele speculaties over de dader van de Pensionmoorden werd er uitgebreid over geschreven in kranten en tijdschriften. De zaak hield niet alleen het publiek in zijn greep, maar inspireerde ook auteurs en journalisten om dieper in de zaak te duiken. Uiteindelijk verscheen er zelfs een boek dat de verschillende theorieën en feiten rondom de moorden uiteenzette. Daarnaast werd er een volledige podcastreeks (De heks van Anjum) aan gewijd. Ook heeft Moordzaken de Podcast over deze zaak een boeiende aflevering gemaakt.

Het plaatsdelict waar de gebeurtenissen hebben plaats gevonden. Het Was destijds bijna een toeristische trekpleister geworden. Iedereen in de omgeving wilde de plek zien waar dit zich allemaal heeft afgespeeld. Het pand werd al snel door de bank verkocht aan een pandjes baas en al snel had een Rotterdamse familie al intrek in de woning. De woning staat er nog steeds en kun je gemakkelijk vanaf de openbare weg zien liggen.